Dat kan ook bijna alleen maar in Antwerpen: onbeveiligd en zonder hek, kun je er zo overheen lopen. Een oud rangeerterrein van de Belgische spoorwegen in Borgerhout. Rails tot aan de horizon. Kranen als stille getuigen. Een achtergelaten treinwagon tussen de grashalmen.
Het verlaten terrein is een metafoor voor de leegte in een stad, – welke stad dan ook -, waarin mensen elkaar niet werkelijk weten te raken of zien. Tegelijkertijd is het een plek met een geschiedenis, door mensenhanden aangeraakt, die nieuwe perspectieven opent.
Op een verlaten plek kun je iets vinden. Sporen uit het verleden of inspiratie voor het nieuwe.
Nu, op dit moment, in spooklicht dat druilerige regendruppels laat schitteren, is het terrein een transitruimte in de tijd. Een ruimte waar geen leven is, te midden van dat wat juist de drukste en levendigste plek is ter wereld: de stad. De stad waar mensen elkaar willen vinden. En dwalen.
Verbinding 